Burj Al Arab. Burj Khalifa. Emirates Airlines. Mga Arabo (na naman!). Dirhams. Dates (naexplain ko na to sa first blog wag makulit). Abaya (hindi Amaya ha?). Kandura (hindi kandungan). Arabic food. Disyerto. Camel. Marami pang iba. Hindi matatapos kung iisa-isahin ko ang mga bagay na tungkol sa Dubai at naging bahagi na ng buhay ng mga kalahi natin dito. And for everyone’s information to know kung ano, saan at anong mga bagay ang dapat malaman tungkol sa Dubai, aba e eto na mga kapanalig, let the show begin!
Paala-ala: Hindi kailangan ng patnubay ng magulang. Ang kwentong inyong matutunghayan ay base sa aking sariling karanasan mula sa Pilipinas hanggang sa Dubai, mula sa mga pananaliksik at mga nagpasalin-saling salita mula sa ibat-ibang tao at sa tulong ng aking best friend (si Bro? Super Best friend ko yun) but I’m talking about my other best friend, ang madaldal, tsismosa at walang kagatol-gatol sa talinong si Wikipedia.
FROM PINAS to DUBAI
Simula sa araw na ito ang Pilipinas ay tatawagin nating Pinas (wait for the article regarding Dubai terminologies created by Filipinos).
Gaano nga ba katagal ang biyahe mula sa Pinas papunta sa Dubai? Magkano ba ang pamasahe? Nakakainip ba? Nakakatakot bang sumakay ng eroplano? Sino ang totoong pumatay kay Lapu-lapu? Number 1 ba talaga sa market ang So-En na panty?
Naka Visit Visa ako papunta ng Dubai. Umabot siguro ng around 3000 Dirhams ang gastos kasama na ang visa for a month (which you can extend for another month), plane ticket, kaba, excitement, takot at ang malaking tanong na “Dubai, handa ka na ba?”. I took Emirates flight going here back in April 2010. The flight took more than 8 hours. Direct flight ito kaya walang naganap na stop over sa ibang terminal gaya ng Turbina Bus Terminal, Cubao Bus Terminal at di dumaan ang eroplano sa LRT Bus Terminal (sayang bibili pa naman sana ako ng Maxx na pula sa nagtitindang mama sa loob ng bus). If you will take a connecting flight which usually is by Hong Kong or Singapore (minsan Malaysia or Thailand pero wag naman sanang Afghanistan) dagdagan mo lang ng oras depende sa schedule ng plane going to Dubai from that terminal. Minsan 1 hour or 2 hours or 8 hours or 1 day hanggang maging 3 days isang buwan o isang taon hanggang di mo na namalayan na Hong Kong citizen ka na, nakapangasawa ng Intsik at nanganak ng batang chekwa at nang tanungin ka ng mga kamag-anak mo kung kumusta ang Dubai ang tanging naisagot mo na lamang ay “Ni Hao”.
8 hours inside Emirates Airlines is not bad. Nakakaaliw ang dami ng movies at ang pagkain. According to www.listverse.com, when it comes to Economy flight Emirates is number 1.
Dubai Terminal 1 |
SALA SA INIT SALA SA LAMIG
Palm Jumeirah |
TAO PO!
From the plane, to the airport to our place, I noticed the diversity of people living in this country. Iba-ibang lahi at totoong kokonti ang Arabo (lokal man o hindi) compare to other nationalities. Ang daming Pinoy! Para ka lang nasa Pinas, parang nasa Megamall o Divisoria o Tutuban o Baclaran o Pasayaw sa Barangay ni Mayor. Ang dami ding Indiano, Pakistano, Intsik (na very mysterious. Abangan nyo yan!). Ang daming galling sa Kenya, iba-ibang lupalop ng Africa. Madaming puti. Sure na! British (mostly), Americans (buti na lang I can differentiate the accent. Thanks to my almost 6 years of call center experience), Russians (mysterious din. Abangan!), Spanish (tao hindi tinapay at Sardinas), at iba pang taong mapuputi (natural, without the help of gluta na raket ng mga Pinoy). Nandito din ang mga Nepali na kamukha ng mga Pilipino na kamukha din ng mga Malaysian na kamukha din ng konti ng ilang Singaporean na kamukha ko daw?! (Bakeeeet! Ang itim ko kaya!) Lahat ng tao from different Arab countries nandito din. Egyptians, Syrians, Palestenians, Jordanians, Lebanese at marami pa. Citizens from GCC (hindi from gift card card) nandito din. Makikilala nyo sila sa susunod. Saka ko na din ididiscuss ang mga lokal mahabang usapan na naman yan. At marami pang lahi at languages na naghalo halo na. Sabi nga ng isang advertisement sa bus stop – as of 2010 there are about 185 different languages in Dubai. Ang dami. At lahat na yata ng lahi dito binigyan ng bansag or alyas ng mga kapwa natin Pilipino. Very creative minds indeed! Pero sa susunod pa yan na kabanata.
KUMAIN KA NA? BUSOG AKO.
Ang paboritong usapan nating lahat. Pagkain! Since maraming maraming pwedeng gawing topic at discussion about food magbibigay lang ako ng pahapyaw na information regarding what we eat here. Hindi po buhangin hindi rin tapang camel. Yan din ang patanga-tanga kong tanong before coming here. Gulay kaya? O baka Arabic food (ayaw ko. Hindi nga ako kumakain ng shawarma e #fact). Aba’y akalain mong kung ano ang kinakain ko sa pinas ay saktong yun din. Araw araw ang kanin (thanks to Silver Swan rice. Yes kanin ang silver swan dito hindi toyo). Araw-araw ang adobo, menudo, afritada, nilaga, sinigang, hopia, mani, popcorn at kung ano-ano pa. Variety of food is all over since marami ngang iba-ibang tao dito. Madami ding pinoy supermarkets, pinoy restaurants, pinoy bars, pinoy sa puso’t diwa, nagpapanggap na pinoy, mukhang pinoy, astang pinoy, akala mo’y pinoy at marami pang pinoy. Yanong dami talaga! Bibisitahin natin yan lahat next time. And yes! May baboy po dito. Nasa West Zone, sa Al Maya, sa Sunrise, sa Spinneys etc. Ano ba yang mga yan? Katayan ng baboy? Kalaban ng Monterey? Abangan!
AMEN
St. Mary's Church |
Jumeirah Mosque |
Lahat naman ng bagay at sitwasyon nadadaan sa respeto at tamang pakikitungo. Kung hindi mo kayang igalang ang iba, aba e wag kang mangarap na makihalubilo sa kanila. Dubai is an open city. Hindi karinderyang bukas sa lahat ng gustong kumain kundi isang lugar na bukas para sa nangangarap at gustong matupad ang pangarap. But wherever you are, sa Dubai man o sa Pinas, laging isipin na may dahilan kung bakit ka nasa lugar na yan. Maaaring para tumulong sa iyong bansa o maging isang mabuting halimbawa sa kapwa. Haaaay, buhay sa Dubai, tuloy-tuloy pa rin habang kami’y nabubuhay.
*credits to google for the photos
No comments:
Post a Comment